Na zdrowie i urodzaj

Bij, gdzie popadnie. W świętym krwiobiegu powstały zakrzepy,

pachnące dymem kukły. Kalekie ścierwa rozkołysane niczym gniazda

jaskółek czy kołtuny ulepione z litanii, trocin i błota. Bij zatem, tnij

jak gdybyś patroszył kurę, choć nie mam pazurów ni czerwonych

oczu. Ja, zwykły trup dyndający przy kościelnej wieży, pękam

w szwach i przekleństwach. Na sąd prowadzon ku nadrzecznej

polanie, gdzie mnie będą rozbierać z grzechów i szat, aż w końcu

ulotnią się jakoby miesiące białe i pełne lodu – tego szkła

roztłuczonego na trzydzieści srebrników. Powracaj co wiosnę

z wilgoci, ze światła, pośród hałasu kołatek i dzwonów. Z prochu

wyłuskany. Niech biodra kobiety przyjmują cię zachłannie i lekko,

ciemiężycielu ty mój z kijem ustawionym na sztorc. Na amen.