Metamorfozy

Hieronymus Bosch, Triptych of Garden of Earthly Delights (1500) - fragment

Pierwsze wyjście na ląd. Oblepieni łuską, śluzem

nie potrafimy zamykać oczu. Piasek do złudzenia

przypomina ikrę (sami sobie gotujemy ten los);

głowy dwoją się i troją, języki przysychają do podniebień

szukając nowego słowa, myśli niewyrażonej i nie-

zapisanej. Sklepienie niebieskie. Czy nauka latania

nie przychodzi zbyt łatwo? Pierwszy rzut kamieniem,

który upada szybciej niż ziarno, zasuszony w rogu

okna motyl-niepylak. To pewne, zestrzelą nas

o świcie, kiedy rozespani wyruszymy na zwiady.

Nie zdążymy nakarmić młodych, wyskubać błota

spod piór; zastygli w ciemnym, dzikim mięsie

z całą pewnością przekroczymy granice dobrego

smaku. Składając skrzydła pełne naderwanych ścięgien

i zsiniałych mięśni, połkniemy noc. Pierwszy kęs: wiersz

jak kość stojącą w gardle. Nasze szczątki spływające

do jednego morza.