Ucieleśnienie

Czas zapalony w lampie temperuje gwałtowność płomienia. Żeby mówić o ogniu lampy, należy oddychać spokojnie.

G. Bachelard, Płomień świecy

Czasem prześladuje mnie myśl, że o czymś nie pamiętam.

Wtedy wracam najczęściej. Mijam próg, stosy czapek, kapcie

nieboszczków walające się po sieni i myślę, że tak oto zatrzymuje się czas,

by potem delikatnie spuchnąć, wydać woń i zbutwieć.

Którędy teraz: do kuchni czy schodami na poddasze?

Szyby uginają się pod naciskiem dłoni. Wyciągam ramiona do kwitnących lip

i jeszcze dalej – chwytam kominy i dachy, przaśne domki,

ogrody, upiorne bramy majątków.

Światło. Pożeramy się nawzajem, przeistaczamy.

Cienie pączkują na ścianach, chcą, by nadać im twarze i imiona.

Za moment opadną, wpełzną między deski, a ja

podążę ich śladem. Bo nie ma innej drogi do krwiobiegu domu.